Rozdział 01: Chwila... ja go znam

Z dedykacją dla Oliwia Verdas ;*

 

 

        Zbudziłam się zlana potem. Jezu, co to było? O co w tym chodziło? Jakieś uprzedzenie, może

jakaś trauma? Nie mam pojęcia. Zerknęłam na zegarek, który wskazywał godzinę 14.19.

- Cholera... - zaklnęłam podnosząc się z łóżka. Bolało mnie całe ciało. Ręce, nogi, głowa. Co ja wczoraj robiłam? Byłam na jakieś imprezie? Kompletnie nic nie pamiętam.

       Pomimo okropnego bólu wstałam z łóżka po czym powoli zeszłam schodami na dół. W kuchni zauważyłam moją mamę.

- Cześć mamo. - przywitałam się siadając na blacie kuchennym.

- Witaj Violu. - Zwróciła się do mnie.

- Mamo, czy ja gdzieś wczoraj wychodziłam?

- Nie wiem. Wczoraj poszłam bardzo szybko spać. - upiła łyk kawy.

- No dobrze... - westchnęłam cicho.

- Coś się stało? - zapytała zaniepokojona.

- Nie, nie... nic - odpowiedziałam cicho - pójdę się jeszcze położyć - zawiadomiłam po czym udałam się do swojego pokoju. Usiadłam na łóżku i po chwili dostałam SMS' a. Wzięłam do ręki mojego czarnego i" Phone' a i wstukałam kod czterocyfrowy. Wiadomość od Dove o treści:

" Dzisiaj wybieramy się do klubu o 18.00 z dziewczynami. Idziesz z nami? "

Szybko odpisałam potwierdzając przyjście. Szczerze, to trochę się boję po tym dzisiejszym śnie w ogóle gdzieś iść, ale przecież to nic nie znaczyło. To tylko jakiś głupi koszmar.

 

 

//***//

 

 

Dochodzi godzina 18.00. Pewnie za moment pod mój dom podjedzie Ludmiła w swoim pięknym, srebrnym Q60 CABRIO. Usłyszałam głośne trąbnięcie przez okno.

- Viola! - krzyknęła blondynka. Chwilę później znalazłam się w środku pojazdu.

- To co? Jedziemy? - zapytałam z uśmiechem.

- Jasne. - przytaknęła po czym ruszyłyśmy. Droga nie zajęła nam więcej niż 15 minut. Ludmiła zaparkowała auto przed klubem i weszłyśmy do środka. Czekały już tam na nas Rebecca i Eleanor.

Przywitałyśmy się uściskami. Po czym ruszyłyśmy na parkiet. Po trzech piosenkach już nie miałam siły tańczyć, więc podeszłam do bufetu po sok pomarańczowy. Czułam czyiś wzrok na mnie odwróciłam się i zobaczyłam przystojnego blondyna o niebieskich oczach. Mrugnął do mnie przez co zarumieniłam się. Zaczął iść w moją stronę. Jednak w pewnej chwili zatrzymał się, co mnie trochę zaskoczyło. Ale zauważyłam, że patrzał na kogoś. Chcąc zobaczyć, co go zatrzymało odwróciłam się. Zobaczyłam wysokiego szatyna o szmaragdowych oczach, który złowrogo patrzał na blondyna. Chwila... ja go znam. To tutejszy przestępca. Znany z różnych bójek i wykroczeń. W pewnej chwili chłopak o niebieskich oczach zaczął się cofać i w mgnieniu oka zniknął za ścianą. Zaczęłam się trząść widząc cień mężczyzny za sobą. Poczułam niepokój. Zaczął się coraz bardzie zbliżać aż w końcu objął mnie w talii. To ten sam dotyk, te same ręce, które obejmowały mnie w śnie. Odwrócił mnie tak abym mogła patrzeć mu w oczy. Uśmiechnął się pod nosem widząc, że jestem przestraszona.

- Zatańczymy? - szepnął mi do ucha. Nie odpowiedziałam, bo on był szybszy i pociągnął mnie na parkiet.

- Jestem León. - szepnął uwodzicielsko - A ty skarbie?

- V - Violetta... - odpowiedziałam jąkając się.

- Mmm... Viola... - zaczął całować mnie po szyi. Położyłam oby dwie ręce na jego klatce piersiowej, która była niesamowicie seksowna w dotyku. W ten sposób próbowałam się odepchnąć. Jednak na marne.

- Podobasz mi się. Jesteś taka... delikatna - zaczął namiętniej całować moją szyję.

- Przestań... - prosiłam.

- Nie. - teraz nie było tak przyjemnie. Zaczął ssać moją skórę i ją gryść. To strasznie bolało. Coraz bardziej przyssawał się do mojej skóry i tym bardziej ból się nasilał.

- Teraz się zabawimy. - powiedział ochrypłym głosem.

- León... przestań, proszę... - powiedziałam błagalnym głosem. Na koniec szatyn przejechał po moim obolałym miejscu językiem i dmuchnął zimnym powietrzem. Ale to nie był koniec. Zaczął ściskać moje pośladki przez co pojękiwałam. Uśmiechał się pod nosem, bo wiedział, że mi się to podoba.

- Jeszcze się zobaczymy, kotku. - szepnął ściskając moje pośladki ostatni raz. Jezu... Czego on ode mnie chce?

 

 

//***//

 

 

Już jest rozdział "number one" ;) Na razie mam wenę na pisanie.

Przepraszam... ;( Rozdział pojawiłby się wczoraj, ale coś nacisnęłam

i cały tekst się skasował. He he, wiem. Niezdara ze mnie :p

Jeśli chodzi o szablon (nagłówek) to wykonam go chyba jutro. Jeśli

macie w zanadrzu jakieś fajne stronki z teksturami to proszę o przesyłanie

linków na mojego g - mail' a. (jest on podany w zakładce "Kontakt")

Rozdział 02. pojawi się prawdopodobnie w sobotę :) Lub szybciej.

Życzę miłego czytania ;) I proszę o komentowanie, bo to dodaje mi weny ;)

 

                                                      Juliaa ;)